Kwas borowy jest dostępny w aptekach zwykle w postaci 1-3% roztworu i w takiej formie najwygodniej go stosować. Dobrze rozpuszcza się w wodzie, dlatego można też samodzielnie przygotować roztwór z kryształków kwasu, ale wymaga to wyważenia proporcji tak, by stężenie nie przekraczało 3%. Przy wszystkich typach schorzeń stosuje się go miejscowo 3 razy dziennie. Oczy i rany przemywa się nasączonym wacikiem kosmetycznym, gardło się przepłukuje, a przy infekcjach dróg płciowo-wydalniczych robi się 10-20 min. nasiadówki. Trzeba jednak mieć świadomość, że kwas borowy nie zawsze zastąpi leczenie farmakologiczne .
Zastosowanie
Rozcieńczony roztwór kwasu borowego jest środkiem dezynfekującym. W laboratoriach jest stosowany jako środek neutralizujący do przemywania skóry. Najcenniejsze z punktu widzenia medycyny są właściwości wysuszające i ściągające kwasu bornego, a także jego niewielkie działanie antyseptyczne. W mieszaninie z talkiem jest składnikiem zasypki do stóp zwalczającej przykry zapach i nadmierne pocenie (nazwa handlowa Antypot). Jest również składnikiem maści bornej. O ile stosuje się go na niepodrażnioną i niezmienioną stanem zapalnym skórę, wchłania się w niewielkim stopniu. Długotrwałe stosowanie kwasu borowego może prowadzić do uszkodzenia nerek. Kwas borowy przyspiesza gojenie się ran i oparzeń. Wspomaga też leczenie bakteryjne i grzybicze zapalenia pochwy, grzybicy stóp i paznokci oraz ostrych stanów zapalnych - błon śluzowych nosa, jamy ustnej i oczu.
Kwas borny to bardzo łatwo dostępny oraz tani konserwant, jednak nie jest on wykorzystywany do zabezpieczania żywności przed rozwojem pleśni, ponieważ w zbyt dużych ilościach jest on niebezpieczny dla organizmu. Pomimo tego, iż w przemyśle nie jest on wykorzystywany, to jednak można go znaleźć w produktach służących do impregnacji drewna, w sztucznych nawozach oraz środkach mających na celu eliminację owadów, oraz insektów.
Przeciwwskazania
Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania kwasu borowego jest alergia na ten związek. W innych przypadkach wykorzystywanie kwasu bornego w leczeniu nie wywołuje skutków ubocznych, o ile nie jest to praktyka częsta. U dzieci poniżej 4 roku życia lepiej zrezygnować z tego środka, bo ich skóra bardzo łatwo wchłania substancje. Podobne środki ostrożności obowiązują przy rozległych, sączących się ranach i oparzeniach. Organizm wydala kwas borowy tylko w niewielkim stopniu - prawie wszystko, co dostaje się pod skórę gromadzi się w centralnym układzie nerwowym, wątrobie i w nerkach, prowadząc do nieodwracalnych uszkodzeń. W wyniku przedawkowania może dojść do przewlekłego zatrucia kwasem borowym, które objawia się: stanem zapalnym skóry, łysieniem, drgawkami, zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, zaburzeniami miesiączkowania, niedokrwistością, osłabieniem.
